غزل۔وونی

وونی کأتیاہ غم ژٕہ پالکھ یِتہِ ونکھ نا

تہٕ کأتیاہ صدمہٕ ژالکھ یِتہِ ونکھ نا

پھُلے باغچٕ سو واون نِیہِ تہٕ چھکٔرأوٕن

مُدُر موٕ کتھ ژٕ والکھ یِتہِ ونکھ نا

سیاہ رأژ از مے٘ تُلنم سخ مژر وونی

ژٕ کر وونی گاش ہاوکھ یِتہِ ونکھ نا

ننٕدر یِیِہ ہم تہٕ گژھٕ ہا مس بہٕ خابن منز

ننٕدر یِژھ کر مے٘ ساوکھ یِتہِ ونکھ نا

بہٕ شمعٕہکی پأٹھی وونی ویگلیوس تاوٕ سٔتن

مے٘ وونی کوتاہ ژٕ زالکھ یِتہِ ونکھ نا

مے٘ چھُم باسان آصؔف شہہ چھُ نیرن وول

وونی قبرے کر مے٘ تراوکھ یِتہِ ونکھ نا